De Duisternis Uithongeren
Kanaal: Ann albers – 19 Oktober 2023
Zoals jullie weten, kijk ik niet naar het nieuws. Ik heb het te druk met het verspreiden van goedheid, maar als ik iets moet weten om te bidden of om een andere reden, dan wordt het onder mijn aandacht gebracht. De recente bomaanslag in Israël kwam op een bepaalde manier op mijn bureau terecht. Ik kon het niet negeren. Ik begon meteen te bidden voor cliënten en hun families in de getroffen gebieden.
Zonder na te denken wandelde ik naar buiten, de tuin in. De azuurblauwe lucht, de kleine groene wintergrassen, de kleine herfstrozen en de koele(?-R) temperaturen van 90 graden (F) = (32,2 gr C) voelden als de hemel! Een zacht briesje wiegde door de kattenstaarten die in de tuin waren opgekomen en onthulde een paar gerijpte paprika’s die in hun midden waren gegroeid. De geur van basilicum, rozemarijn en salie parfumeerde de lucht. Ik aaide een van de aubergines en boog me voorover om een kleine honingbij op de basilicum te bewonderen. Toen ik hem vertelde dat ik van hem hield en hem bedankte voor het bestuiven van de planten, stopte hij met nectar drinken, keek me in de ogen en vloog vlak langs mijn gezicht om een klein dansje te doen vlak voor mijn derde oog voordat hij weer verder ging met zijn bijen-zijn!
Het is moeilijk om de schrille contrasten op deze aarde te bevatten. Hier geniet ik van bijen en basilicum terwijl anderen sterven in gebombardeerde gebouwen en erger. Het is altijd zo geweest op onze planeet. We hebben veel levens geleefd, veel ervaringen opgedaan en hopelijk van alles geleerd. Er zijn altijd plaatsen van vrede en plaatsen van afschuw geweest.
“Waarom vernietigt God de boosdoeners niet,” wordt mij vaak gevraagd. De engelen antwoorden vaak dat een liefhebbende ouder zijn kind nooit zou willen vernietigen, zelfs niet als het de verkeerde kant op zou gaan. De ouder zou zich de onschuldige baby herinneren en zou veel liever zien dat het kind zich afkeert van de duisternis en terugkeert naar zijn waarheid en licht. Zo ook roept het Goddelijke voortdurend liefdevol alle zielen naar huis – zelfs degenen die totaal losgekoppeld en verloren zijn in diepe duisternis.
Ondertussen begeleidt God degenen die in het licht zijn naar datgene wat ze voor hun geboorte hebben willen ervaren en waar ze nu nog steeds -vibrerend- om vragen. Het is moeilijk voor te stellen, maar sommige zielen incarneren in de wetenschap dat ze als kinderen zullen sterven en dat hun dood harten over de hele wereld zal raken. Sommigen incarneren in een oorlogsgebied om innerlijke vrede te vinden. Sommigen hadden comfort in vorige levens maar willen de liefde vinden die verder gaat dan dit. Er zijn evenveel redenen om in een bepaalde ruimte/tijd te zijn als er zielen zijn, dus er is nooit een pasklaar antwoord. Maar als je de wereld en alles daarin alleen als energie bekijkt, is er een trillingsdans gaande die ordelijker en harmonieuzer is dan we kunnen doorgronden als we ernaar kijken met onze menselijke ogen en geest.
Dus wat doen we als we deze verschrikkingen zien? Natuurlijk bidden we, maar meer dan dat, we graven onze hielen dieper in en weigeren de duisternis te voeden die dergelijke gruwelen voedt. We kijken naar het licht. We versterken het goede in deze wereld met onze waardering, aandacht en steun. We weigeren haat met haat te voeden. We weigeren de angstzaaiers te versterken door toe te geven aan angst.
Op de kleinste manieren, duizend keer per dag, rimpelen we een vibratie in de menselijke vijver en dit beïnvloedt op zijn beurt de grotere golven. We versterken het goede door ons op het goede te richten. We voeden de duisternis door toe te staan dat ze ons uit ons licht haalt. In een hartslag, met bewustzijn, kunnen we terugkeren naar het goede.
Deze week deelde een cliënt bijvoorbeeld een prachtig verhaal over het versterken van het licht. Ze werd uitgescholden door een vreemde. In het verleden zou ze het gevecht zijn aangegaan. Deze keer, echter, ging ze naar de vrouw toe en zei gewoon: “Dame, in deze gekke wereld, hebben we vrede nodig. We hebben vrede nodig.” De eerste vrouw stopte, haalde adem en zei: “Je hebt gelijk.” Ze vertrokken allebei ontroerd en sterker door deze ervaring. De vrouw die voor liefde koos, veranderde haar leven en dat van de anderen met een eenvoudige, vriendelijke uitspraak van de waarheid.
Je kunt licht vinden of creëren in het moment, ongeacht de duisternis. Een andere jonge vrouw met wie ik deze week sprak was in Israël op bezoek bij haar familie toen de bommen afgingen. Te midden van de schok, de verwoesting en de pijn gebruikte ze al haar wilskracht om zich te richten op de liefde om haar heen. Ze vertelde me over de geweldige mensen en families die elkaar onmiddellijk begonnen bij te staan, zonder rekening te houden met het gevaar. Ze heeft het gevoel dat deze focus haar door de intense, angstaanjagende en afschuwelijke situatie heeft geholpen. Ze belichaamt alles waar de engelen het over hebben. Ze is nu veilig en we bidden voor haar dierbaren.
Sommige dingen zullen nooit goed voelen. Ik begon aan de verschrikkingen te denken en begon me al snel misselijk en ontmoedigd te voelen. Ik stopte daar snel mee en begon te bidden: “Moge het licht van de liefde in alle mensenharten opgaan. Mogen de verloren, eenzame, verdrietige, angstige, haatdragende, losgekoppelde zielen voelen hoe uw liefde zich van binnen roert. Mogen ze de waarheid van het bestaan leren kennen, de waarheid van liefde.” Ik voelde zoveel liefde door me heen stromen dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg.
Zielen verloren in duisternis kunnen anderen doden. Ze kunnen menselijke gebouwen en levens vernietigen, maar ze hebben geen macht over de eeuwige ziel. Hun duisternis heeft niet de autoriteit om de liefde te doven in een hart dat gevuld is met licht, hoe hard het ook probeert. Wij mogen beslissen. Wij mogen beslissen om het licht te versterken of de duisternis te voeden. Laten wij degenen zijn die “nee” zeggen tegen die duisternis en ervoor kiezen om ons op welke manier dan ook te richten op wat goed en liefdevol is in deze wereld.
De Engelen
Kanaal: Ann Albers
Vertaling: Reinier
