Transgenerationeel trauma: hoe de niet aangekeken pijn van moeders overgaat in de zorgen van hun dochters.
Trauma duurt generaties lang totdat iemand eindelijk sterk genoeg is om al deze pijn aan te kunnen kijken en te genezen. We dragen onze moeders en hun pijnen op onze rug, net zoals onze moeders hun moeders en hun ongenezen pijnen droegen; net zoals onze dochters... als wij stoppen met ons werk, dragen zij ons en onze pijnen op hun rug.
Pijn en trauma gaan als een sprong van generatie op generatie over: een gewonde en lijdende moeder, getraumatiseerd, niet verbonden en niet in staat om contact te maken met het kind. Een kind zonder aanwezige moeder, verbonden, zal een kind zijn dat alle pijn absorbeert en doorgeeft.
Velen van ons zijn "sterke" vrouwen. Een sterke vrouw moest zo worden omdat ze veel pijn heeft doorstaan. Sterk betekent echter vaak vol verdedigingsmechanismen, die ons loskoppelen van onszelf en de mensen om ons heen.
Bron: Gloria Talmaciu
Vertaling: Yvonne Bakker - The Essence of Life
Art: Ivana Besevic
