Wat maakt een mens menselijk?
19 januari 2023 / Door Lilian Ferru
Dat alleen de liefde mag overblijven
Lieve Jij,
Wat maakt een mens menselijk? Liefde, zou je zeggen. Ja, inderdaad. Onlangs bleek uit onderzoek dat dierenspeelgoed, dat reageert op aanraking, bijdraagt aan de gelukbeleving van bewoners in een zorgtehuis. Een ander onderzoek toont aan dat jonge dieren, en dan maakt het niet uit of het om een puppy, een kitten, of een lammetje gaat, vertedering oproept. Het hart gaat open, er is een glimlach en we smelten.
Ik ben dol op mijn vier Brits Korthaar katten. In bed liggen ze altijd op me, naast me, of onder de deken. Als ik verdrietig ben, nemen ze me in een snorconcert mee. Als ik gelukkig ben, dans ik met ze in mijn armen door de kamer. Ze laten zich alles welgevallen. Ze rollen op hun ruggetje, ik aai over hun buikje, stop mijn neus in hun vacht, en ze praten: miauw, miauw.
Met korte tussenpozen heb ik altijd katten gehad. Toen ik drie jaar geleden een foto van een nestje aan Paul liet zien, wees hij aan welke het zou worden. We noemden hem Bhagwan. Toen kwam Lisa. Na een romantisch avontuur werd een nestje prachtige kittens geboren. Twee heb ik gehouden, waaronder Holy. Wat heb ik genoten van de stuiterende pluizenballetjes. Zo indrukwekkend om ze vanaf de geboorte te zien opgroeien. Smoorverliefd was ik.
Inmiddels ben ik officieel geregistreerd als Cattery: ‘Eén met de Bron’. Nu, twee jaar later, is Holy met kerstmis naar Raff gebracht. De grandioze Lilac kater wacht haar geduldig op. Al is hij zo te zien een ervaren minnaar, met pijn in mijn hart neem ik afscheid van mijn meisje.
Ik vertel vriendin Mariette Hanssen wat ik meemaak. Zij runt een opvang, met maar liefst 200 katten in Curaçao. Ze is net terug van de spoedeisende hulp en heeft zojuist de diagnose ‘burn- out’ te horen gekregen. Al maanden waakt ze s’ nachts, omdat honden op het terrein komen en haar katten doodbijten. Ze heeft hulp gevraagd om het lek te vinden, maar moet wel overdag voor eten zorgen, kleintjes melk geven, bakken schoonmaken en wat al niet meer.
Ondertussen knuffel ik mijn Holy, die weer thuis is. Ze wordt vertroetelt met de lekkerste hapjes en in zachte plaids gewikkeld. Dan wordt Lisa krols. Het plan is twee nestjes, vlak achter elkaar, anders kan ik de hele zomer niet weg. In spanning wacht ik de berichtjes af van Claudia, de poezenmama van Raff. Ik zie beelden van hoe hij de oortjes van Lisa likt. Wat is hij mooi, lief en zorgzaam. Zij kijkt een beetje beduusd, maar dat komt natuurlijk omdat ze onder de indruk is van deze prins.
Mariette stuurt een filmpje. Een kartonnen doos die ze gevonden heeft, met een nestje piepende hongerende kittens erin. Mijn god, wie doet zoiets? Hoever moet iemand van zichzelf afstaan om geen enkele compassie te voelen? Om überhaupt leed te veroorzaken? Gelukkig is er ook goed nieuws. De omheining is gemaakt. Mariette kan een beetje ontspannen. Ook ik ben relaxed, met Lisa is alles oké. Ik krijg te horen dat kater Raff, onlangs, tijdens een grote tentoonstelling, drievoudig kampioen is geworden. Wow, dat is de papa van de toekomstige kittens. Natuurlijk lever ik mijn schatjes niet aan de eerste beste sloeber uit, maar dit overtreft alles.
Bijna gelijktijdig vertelt Mariette dat de dierenbescherming in Curaçao katten wil gaan afschieten, omdat ze het straatbeeld voor de toeristen verpesten en omdat er teveel zijn. Ze bieden willekeurige kattenvangers een beloning, waarna de beestjes worden gedood. Hugh? Ik dacht dat de dierenbescherming er was om dieren te beschermen? Zijn ze daar helemaal gek geworden? En wist je dat Friesland de laatste provincie in Nederland is, die ook katten vangt om ze af te maken?
Nu weet ik waar het woord ‘schande’ vandaan komt. Waar is de menselijkheid? In hoeverre je mens bent, bepaalt hoeveel je van jezelf houdt, van de ander, maar zeer zeker ook van de dieren en de natuur. Het zijn de onmenselijke mensen die zich mensonwaardig gedragen. Alsof dit alles geen gevolgen heeft voor hun ziel.
Terwijl ik dit schrijf, kijk ik naar mijn katten, die tevreden voor het haardje snorren. Dit is de Tempel van Paul, waar vrede en veiligheid heerst. Hij is er, altijd. Ik bedank de Grote Heilige Kattengeest voor de wonderen in mijn leven. Ik bid voor genade voor de katten op Curaçao en over heel de wereld. Ja, er zijn wrede mensen, die niet weten wat ze doen. En ja, er zijn liefdevolle mensen, die wél weten wat ze doen. Het is de perceptie die ieders handelen bepaalt.
Mariette in haar gedrevenheid en wanhoop krijgt geen subsidies, maar is afhankelijk van donaties. Wat zij doet is ongekend voor dit eiland, waar het heel normaal is dat dieren worden afgedankt. Mensen verklaren haar voor gek, maar ondertussen is ze wel het voorbeeld. Het kan bijna niet anders of haar aanwezigheid verandert het collectieve veld. Moedig als ze is, laat ze het er niet bij zitten. Met een aantal medestanders, gaat ze een kort geding aanspannen. Dat zal vast de pers halen. Ik zal er zeker verslag van doen. Het is misschien een vreemde omweg, maar het zal zeker bijdragen aan het bewustzijn dat we onze dieren moeten koesteren. Ze zijn deel van de schepping en geven zoveel liefde terug. Als we er maar voor open staan en de kunst van het knuffelen beheersen.
Hoe verschillend kunnen werelden zijn op een en dezelfde planeet. Mijn missie is om ambassadeur van Paul te zijn. De katten zijn daarbij een grote hulp. Ze brengen vreugde en dat breiden we uit met twee nestjes. De missie van Mariette is om haar katten in leven te houden, ze te steriliseren, om de populatie in bedwang te houden. Beide eren we de Grote Heilige Kattengeest. Ieder op onze eigen manier, vanuit ons hart en onze ziel. En dat geldt voor velen, zoals ook Claudia.
Wat zou een mens anders moeten doen, dan liefhebben?
Menselijkheid is in elk facet van de schepping het goddelijke zien.
Katten, zo is me ooit verteld, zijn kleine spionnen. Ze vertellen de kosmos wat er op aarde en in onze huiskamers, gebeurt.
Laten we hun dan het signaal geven dat er van ze wordt gehouden.
Dat alleen de liefde mag overblijven,
Dat is mijn diepste wens,
Liefs, Lilian