De Phoenix Herrijst
December Bericht: Dana Mrkich – 14 December 2021
Al bijna 2 jaar gaat de mensheid door een geconcentreerd, collectief dood/vernieuwing/ wedergeboorte proces. We banen ons een weg uit de oude controlematrix terwijl deze om ons heen ineenstort. De illusies die de oude wereld bijeenhielden worden onthuld. Terwijl we helderder beginnen te zien kunnen we verdriet ervaren… alle zeven stadia van verdriet zijn met elkaar verweven en overlappen elkaar. Ook verweven zijn de zaden van het nieuwe en hoop op een nieuw begin, gebouwd op een steviger fundament, een die meer in overeenstemming is met wie we werkelijk zijn.
Je denkt misschien: “Waar heb je het over? Oude wereld en oude controle die in elkaar stort? De oude controlesystemen zijn sterker en luider dan ooit!” Aan de oppervlakte kan het lijken alsof de controlestructuur zijn greep heeft verstevigd, een dystopische (denkbeeldige akelige samenleving) nieuwe realiteit inluidend die ver afstaat van de nieuwe Aarde die we ons hebben voorgesteld. Maar wat heb je geleerd over het proces dat plaatsvindt wanneer je eindelijk een destructief oud patroon begint los te laten, of wanneer je eindelijk begint weg te lopen van een giftige relatie? Het patroon of de persoon wordt luider. Het begint dreigementen te uiten als “Je bent niets zonder mij! Je zult zonder mij niet kunnen overleven, nergens heen kunnen of iets kunnen doen! Niemand zal bij je in de buurt willen zijn!” Onze regeringen en media gebruiken soortgelijke woorden en gedragen zich precies zoals een mishandelende partner zou doen wanneer ze weten dat je op het punt staat te vertrekken.
“Hoe groter de druk, hoe groter de terugslag” is iets wat sinds maart 2020 veelvuldig in deze berichten naar voren komt, wat betekent dat hoe meer controlerend en dwingend de regering wordt en hoe onzinniger de regels, hoe meer de mensen zullen terugslaan. Het omgekeerde is ook waar: hoe meer de mensen wakker worden, terugduwen en in opstand komen, hoe gekker de reactie wordt van degenen die (voorheen) de macht en controle hadden.
Als mensheid is dit ons collectieve Phoenix Rising moment, nu we ons bewegen naar een volledige Phoenix Wedergeboorte in het komende decennium. Echter, zoals bij elke transformatie, wordt wedergeboorte altijd voorafgegaan door de dood van het oude. Met de dood komt verdriet in al zijn vele vormen.
Velen van ons ervaren de zeven stadia van rouw, in willekeurige volgorde, waarbij we van het ene stadium naar het andere gaan en weer terug. Soms brengen we weken door in één stadium, andere keren ervaren we er meerdere op één dag.
DE ZEVEN STADIA ZIJN:
Shock en ontkenning
We kunnen dit steeds opnieuw ervaren, telkens wanneer weer een nieuwe laag van de illusie wordt onthuld, en telkens wanneer we een waarheid beseffen/zien waarvan we ons niet bewust waren. Soms gaat shock gepaard met een scherpe helderheid en een verhoogd bewustzijn over wat is. Andere keren gaat schok gepaard met zijn schok-absorberende vriend Ontkenning. Ontkenning kan een emotioneel en mentaal omgangsmechanisme zijn wanneer iets te schokkend is om onmiddellijk te kunnen verwerken.
Naarmate het ontwaken toeneemt, komen deze schokken hard en snel. Het kan voelen alsof je in een uitwijkende auto zit die om de paar minuten een klap krijgt. Voor degenen die niet langer in staat zijn in ontkenning te zijn, kan afleiding dienen als een pseudo-schokbreker. Hoewel het niet gezond is om voortdurend afgeleid te zijn, kan het vinden van gezonde manieren om jezelf tijdelijk af te leiden je gezond en gecentreerd houden op momenten dat het allemaal te veel voelt.
Pijn en schuldgevoel
De pijn van verdriet heeft niet alleen te maken met fysieke sterfgevallen. Het kan het gevolg zijn van elk soort verlies of einde (relaties, werk, carrière, huis enz.). Het kan getriggerd worden door bedrog en verraad. Het loslaten van een droom, de confrontatie met wie iemand werkelijk is, het besef dat iets niet was wat je dacht dat het was, het niet kunnen zien of bezoeken van dierbaren voor een lange tijd, uitgesloten worden van bijeenkomsten en de maatschappij, al deze dingen kunnen de pijn van verdriet naar boven brengen.
Als sensitieven en empaten is het natuurlijk om niet alleen diep te voelen, maar ook om te voelen, of op zijn minst bewust te zijn, wat alle anderen ook voelen. Het kan ondraaglijk zijn om te zien wat er gebeurt, en niet in staat te zijn om door te dringen tot iedereen van wie je houdt.
Iedereen doorloopt dit proces op de manier waarop hij of zij dat nodig heeft. Als je door een donkere nacht van de ziel bent gegaan, je schaduwwerk hebt gedaan of je innerlijke kind hebt geheeld, dan weet je dat je niet kunt zien wat je moet zien, horen wat je moet horen of helen wat je moet helen totdat je er echt klaar voor bent. Op die manier wordt je weten een belichaamd weten. Een weten dat echt is, dat ontstaan is vanuit een diepe plek van binnen. Iedereen op de planeet moet dit doormaken als een soort initiatie in ware zelfbeheersing, zelfbewustzijn, authenticiteit en empowerment. Iedereen moet zijn eigen ‘ontwaakmoment’ hebben, in zijn eigen tijd, op zijn eigen manier. Dit betekent niet dat je geen zaadjes kunt planten of steun kunt bieden. Het betekent alleen dat je de zaadjes of steun aan niemand kunt opdringen. Probeer het ook niet persoonlijk op te vatten als de zaadjes worden genegeerd of de steun wordt afgewezen.
Soms voel je je schuldig als het met jou wel goed gaat en met anderen niet. Als het goed met je gaat, gebruik dat licht en momentum dan met trots! Je licht dimmen helpt niemand. Hoe meer we ons licht laten schijnen, hoe meer andere mensen in staat zullen zijn hun eigen fakkel te vinden om hun eigen weg te wijzen.
Boosheid en onderhandelen
Boosheid is een natuurlijk onderdeel van het rouwproces. In de context van onze collectieve dood/wedergeboorte, kunnen we woede voelen tegenover degene die deze covidale situatie is begonnen, woede tegenover de regeringen, politici en media, en woede tegenover andere mensen. Sommige mensen zijn boos op iedereen die zich niet schikt, terwijl anderen boos zijn op degenen die zich wel schikken; beide groepen geloven dat de ander er schuld aan heeft dat dit allemaal maar doorgaat.
Afdingen heeft dit jaar voor velen een grote rol gespeeld. “Als we xyz doen dan krijgen we ons oude leven terug.” Dat is echter niet de manier waarop de dood werkt. De gebroken valse beloften en het voortdurend verplaatsen van de doelpalen laten iedereen zien dat we ons hier niet uit kunnen onderhandelen. De oude wereld is weg. Het is tijd om naar een nieuwe wereld te gaan.
Het verlangen om “terug te gaan naar hoe het was” is de haak die de mensen
aan het lijntje zal houden, maar alleen voor zo veel mensen,
en alleen voor zo lang.
Er is geen weg terug naar hoe het was, net zoals je niet terug kunt naar een oude relatie als je eenmaal hebt toegegeven dat de persoon misbruik maakt van je. Er is alleen a) een dystopische poging om een hyper-gecontroleerde nieuwe wereld te creëren, besprenkeld met af en toe een kruimeltje ‘vrijheid’ (d.w.z. de misbruikende partner wil je in de relatie houden) of b) authentieke vrijheid en ontwaken, leidend tot de creatie van een harmonieuze nieuwe wereld. Eén voor één haken mensen af en kiezen voor optie b, omdat ieder op zijn eigen moment besluit/realiseert dat optie a onverdraaglijk is.
Verdriet en depressie, eenzaamheid en isolement
Onze harten worden zwaar als we door verdriet gaan. We vragen ons soms af of we ons ooit nog gelukkig, of zelfs maar ‘normaal’ zullen voelen. We kunnen ons gedesillusioneerd voelen, en met goede reden. We worden gedesillusioneerd. Onze illusies over de wereld vallen naar beneden nu we de waarheid en de realiteit zien achter de gordijnen van regeringen, nieuws-media, Hollywood, organisaties en corporaties.
Afhankelijk van hoeveel je vertrouwde/gelooft in deze instellingen, zal deze desillusie je in mindere of meerdere mate beïnvloeden. Maar zelfs als we ze nooit hebben vertrouwd, kan het nog steeds traumatiserend zijn om je bewust te worden van de diepte en omvang van opzettelijke misleidingen en controle-agenda’s. Voeg daarbij de uitdaging om je bewust te zijn terwijl familie of vrienden om je heen nog steeds alleen de façade en illusie zien die wordt gepresenteerd. Het kan een zeer eenzame plek zijn om te zijn. Het goede nieuws is dat er nog nooit miljoenen en miljoenen bewuste mensen zijn geweest die vlak naast je staan. Maak contact met gelijkgestemden en gelijkgestemde harten om jezelf eraan te herinneren dat je niet alleen bent.
De opwaartse draai
Dit zijn de goede momenten en goede dagen. Het is wanneer je onder de dekens vandaan komt en iets goeds in de wereld vindt, je concentreert op iets goeds in je leven, en je het gezegde herinnert: “Ook dit zal voorbijgaan”.
Wederopbouw en doorwerken
Er is een Zen spreekwoord: “Voor de verlichting, hak hout, draag water. Na de verlichting hout hakken, water dragen.” Bij elke dood is er een wedergeboorte. Een deel van die wedergeboorte is de langzame wederopbouw van het nieuwe: de nieuwe identiteit, nieuwe overtuigingen, nieuwe manieren om dingen te doen. Het kan een op en neer proces zijn, vallen en opstaan, verwarring en helderheid. “Als ik dit niet ben, wat ben ik dan? Als de realiteit niet dat is, wat is het dan? Als onze vroegere regeringen en nieuwsmedia niet meer werken, wat dan wel?” We bevinden ons op een van die momenten in de geschiedenis waarop zal worden teruggekeken als een renaissance: een nieuw begin, geboren uit de as van het oude.
Acceptatie en hoop
Tot slot, aanvaarding en hoop. In het reine komen met een situatie geeft kracht, omdat je van hieruit verder kunt gaan. In de context van onze huidige wereldsituatie betekent dit niet dat je de dystopische realiteit aanvaardt. Het betekent accepteren, helder zien, dat de ‘machten die waren’ niet langer het beste met ons voor hebben. We moeten de dood van onze oude illusies accepteren als we vooruit willen in ons volgende hoofdstuk van de mensheid.
De hoop op een weg voorwaarts bestaat in de miljoenen en miljoenen mensen die elk weekend over de hele wereld bij vrijheidsbijeenkomsten marcheren, en bij iedereen die hen steunt, die informatie online deelt, die wakker is en zich bewust is. Hoop is er bij de dappere mannen en vrouwen die opstaan, de waarheid spreken, nee zeggen tegen mandaten, v-paspoorten en eindeloze opsluitingen. Deze mannen en vrouwen zijn artsen, virologen, immunologen, epidemiologen, professoren, academici, wetenschappers, psychologen, verpleegkundigen, leraren, zeldzame politici, politie, brandweerlieden, paramedici, moeders, vaders, en gewone mensen die nee zeggen tegen de dystopie en verdeeldheid, en ja tegen vrijheid en eenheid. Deze bijeenkomsten worden vaak protesten genoemd, maar in werkelijkheid zijn ze een oproep voor een nieuwe wereld. Ze zijn een oproep voor nieuwe soorten regeringen, nieuwe vormen van media en een verenigde, mondige, vrije mensheid.
Iemand reageerde onlangs op een van mijn berichten, waarin ik enkele foto’s deelde van een vrijheidsbijeenkomst hier in Sydney. Het was zo’n vreugdevolle dag, minstens 100.000-150.000 mensen, alle leeftijden, alle nationaliteiten, alle rassen, vlaggen van over de hele wereld, de v’d en de on-v’d, allemaal samen voor vrijheid. In het commentaar stond dat zij mij al jaren volgden maar diep teleurgesteld waren dat ik deze rally’s steunde. Het is duidelijk dat er anderen zijn die er net zo over denken, want ik verlies altijd een heleboel volgers als ik een foto deel die verband houdt met een vrijheidsrally, waar ook ter wereld. Mijn hele levenswerk draait om dit moment waar we nu in zitten: het massale ontwaken van de mensheid. Het ontwaken van de mensheid voor de machtsstructuur die ons zo lang heeft gecontroleerd. De mensheid komt samen, bevrijdt zich van de oude wereld, en creëert samen, in eenheid, iets nieuws. Hier zijn we dan, eindelijk. Het is dus merkwaardig dat iedereen die mijn werk heeft gevolgd, mij niet meer volgt nu we eindelijk het ei openbreken. Ik vind het niet erg dat mensen stoppen met het volgen van mij als ze niet resoneren. Mijn nieuwsgierigheid ligt meer rond het eigenlijke idee/standpunt dat wordt ontvolgd: Dat wil zeggen, deze vrijheidsbeweging is de Shift waar we op hebben gewacht, met Covid en de bijbehorende beperkingen als het paard van Troje ontworpen om het te stoppen (maar ironisch genoeg diende het alleen om het te activeren!) Echter, sommige mensen zien de vrijheidsbeweging als de bedreiging, en de beperkingen van de overheid als de redders. Het is fascinerend. De tijd zal leren wie wie is en wat wat is. Iedereen heeft recht op zijn eigen perspectief.
De oude machtsstructuur wist dat dit eraan zat te komen, en ze wisten dat ze hard moesten optreden om te proberen het onvermijdelijke te stoppen. Hun plan is al tientallen jaren (eeuwen? millennia?) in de maak. Het heeft zich met precisie ontvouwd terwijl elk land en elke regering synchroon met elkaar optrad: zelfde script, zelfde verhaal, zelfde druk, zelfde onderdrukking van alle vragende stemmen inclusief die van gezondheidsdeskundigen, zelfde onderdrukking van effectieve behandelingen en zo gaat het maar door. Je moet ze echt nageven hoe georganiseerd het allemaal is geweest. Maar ze kunnen het opkomende licht niet onderdrukken. Ze kunnen het lot niet annuleren.
We zijn bijna tweederde van de weg door de maart 2020-maart 2023 Saturnus in Waterman reis. De mensheid gaat over een drempel en een keuze-punt. Accepteren we de autoritaire, opgespoorde en getraceerde dystopische realiteit, of maken we een kwantumsprong naar de realiteit van onze bestemming: één van vrijheid en eenheid? Naarmate we 2022 naderen en doorlopen, zullen meer mensen de keuze voor vrijheid en eenheid maken. Het zal ons niet gegeven worden. We moeten opstaan en ervoor kiezen.
Helaas is het meestal pas wanneer we persoonlijk pijn ervaren, of ons ‘genoeg is genoeg’ moment hebben, dat we eindelijk die keuze maken om te zien wat we niet konden zien, om te horen wat we niet wilden horen, om te spreken wat we te bang waren om te zeggen en om iets te kiezen waar we anders nooit voor gekozen zouden hebben als het oude niet zo ongemakkelijk was geworden. Dat is een deel van het inwijdingsproces, zodat ons nieuwe zelf en inderdaad onze nieuwe wereld werkelijk uit onszelf voortkomen. Dat is belangrijk, zodat onze nieuwe fundamenten sterk, duurzaam en soeverein zijn. Met dit alles in gedachten heeft elk ding dat zich nu op de planeet ontvouwt een goddelijk doel. Het oude moest luider en lelijker worden, om de meerderheid in hun volledige ontwaken en kracht te duwen. Ondertussen zijn degenen die al wakker zijn hier het licht aan het vasthouden en de (tijd)lijn aan het vasthouden, meer en meer verwelkomend als ze er overheen lopen.
Wees mild voor jezelf terwijl je door deze tijden navigeert. Door een collectieve dood/wedergeboorte gaan is geen kleinigheid. Besteed aandacht aan je gevoelens en erken dat veel van wat je voelt van de ene dag op de andere een natuurlijke fase van het rouwproces is, zelfs als andere delen van je opgewonden zijn over het nieuwe dat ontstaat.
Ik wens jullie allemaal veilige, gelukkige en gezonde feestdagen toe.
Veel liefs,
Dana
(c) Dana Mrkich 2021
Vertaling: Reinier