De vijfde beker van goddelijke liefde
DE APOCALYPS VAN JOHANNES XVI.10-11
‘De vijfde [engel] goot zijn schaal uit over de troon van het beest; toen werd zijn rijk verduisterd, en van pijn beten de mensen hun tongen stuk en vervloekten de God van de hemel vanwege hun pijnen en hun gezwellen; maar zij kwamen niet tot inzicht en keerden zich niet af van hun daden.’
VERTALING: TON BESTERVELD
Het Systeem zit in mijzelf
Het Beest dat ons bedreigt en het vuur na aan de schenen legt, komt uit ons eigen binnenste. Buiten is binnen. Het Beest zit in mijzelf. De monsterlijke kop en de grijpgrage klauwen van dit Beest worden nu voor de hele wereld zichtbaar. Het Beest lag lange tijd aan de ketting en was in zekere zin beperkt in wat hij kon aanrichten. Maar nu, in de eindtijd van ons tijdperk, is de ketting gebroken en is het Beest losgebroken. Het haalt alles uit de kast in een poging nog zoveel mogelijk onheil aan te richten, voordat het brullend ten onder gaat.
Het Beest zit op de troon. Het is de matrix, het systeem waarin wij leven. Het systeem waarin wij ons helemaal hebben overgeleverd aan de aarde, terwijl we de hemel zijn vergeten. Het stoffelijke, de materie die we hebben leren kennen, hebben we op de troon gezet. Het systeem was als een Moeder voor ons. We vertrouwden op het systeem dat voor ons zorgde. Onterecht, zoals nu blijkt. Alle beloftes bleken lucht. Het was allemaal fake.
Geloof in instanties, overheden, economie en de wetenschap werd het meest verbreide geloof op aarde. De overheid met al haar tot slaaf makende wetten, uitkeringen, subsidies en pensioenpotjes. De geneeskunde met al haar verslavende farmaceutische gifpotjes. Het onderwijs met haar eindeloze eenzijdige propaganda. De religie met haar bewering dat het goddelijke alleen buiten de mens te vinden is en dat de mens een nietig, schuldig wezen is.
De 24-uurs-economie die ons leven zoveel zou vergemakkelijken, maar onze koopverslaving alleen maar verergerd heeft.
Je kunt kwaad worden op het systeem of op God of op de mensen die in het systeem leidende rollen hebben. Maar het systeem waarin wij als mensheid leven is niks anders de weerslag van onze eigen gemeenschappelijke binnenwereld. Wat en waarin ik geloof, ontstaat als vanzelf om mij heen. Wat ik daar tegenkom, is een röntgenfoto van onze binnenkant. We hebben het uit de kluiten gewassen Beest zelf laten ontstaan en laten groeien.
We gaven onze eigen verantwoordelijkheid uit handen en dat gaf een veilig gevoel. We hoefden zelf niet meer na te denken. Alles werd voor ons geregeld, van de wieg tot het graf. Daarmee verloren we onze eigen kracht, onze goddelijke vermogens. We zouden volledig in slaap gesukkeld zijn, als het Beest zijn gruwelijke muil, zijn werkelijke karakter en bedoelingen, niet aan ons zou hebben getoond.
Parallelle samenleving
Als de hemel zijn schaal, zijn beker van liefde, uitgiet over de troon van het Beest, is het Beest niet meer in toom te houden. Het verzet zich met zijn laatste krachten tegen de wereld van licht die aanstaande is. Maar tevergeefs. De parallelle samenleving is al lang onder ons. Het licht breekt door en zal uiteindelijk alle schaduw achter ons laten.
Wie niet direct naar de huisarts gaat bij een lichamelijk ongemak, maar eerst zijn of haar levensstijl eens onder de loep neemt, maakt deel uit van die nieuwe samenleving. Wie niet langer stresst om veel geld te verdienen, maar werkt om te leven, maakt er deel van uit. Wie niet langer leeft op dierenvlees of op alcohol, maakt er deel van uit. Wie ook een leven heeft naast de computer, maakt er deel van uit. Wie kinderen bijbrengt hoe ze zelfstandig mens worden in plaats van automatisch naar school te sturen zodat het een brave belastingbetalende burger wordt, maakt er deel van uit. Wie voor zichzelf zorgt, wie de ander praktisch helpt, wie plezier maakt, wie z’n eigen verantwoordelijkheid neemt, maakt deel uit van de nieuwe samenleving.
We hoeven dit geloof, het geloof in jezelf, alleen maar te versterken, op de plek waar wij zijn en leven. En we hoeven geen nieuw systeem te bedenken.
Gewoon niet meer meedoen aan het Systeem, het Beest in ons niet langer voeden: zo eenvoudig is het. Negeer het Beest en laat je volstromen met de liefdevolle kennis van je Hogere Bewustzijn. We keren ons zo niet af van het materiële, maar vergeestelijken het.
De nieuwe aarde begint in jouw en mijn hart en alleen daar. Geef het Beest in jezelf geen aandacht, geen voeding meer. Dan verschrompelt het vanzelf. Er blijft niets van over. In het paradijs waren wij nog naïef, maar nu hebben we als mens de kennis om vrijwillig en zelfstandig het goede te doen. We gaan het stoffelijke en de techniek niet langer meer als doel van ons leven zien, maar we gebruiken het alleen nog als middel om vrij te zijn, lief te hebben en te genieten van het leven op aarde, samen met de anderen, met de dieren, met de natuur.
© anthonie roose | de juiste middenweg