De lockdown laat je zien waar jezelf nog vast zet.
11 januari 2021/ Door Luc van Ewijk
De lockdown laat los wat je gevangen houdt. Men snakt naar vrijheid. Naar vrijer zijn. Niet meer het beknelde oude.
Niet meer mensen die zeggen wat jij moet doen. Je bepaald je eigen richting wel. Niet meer mensen die je claimen. Maar je bent geen spaarlamp die je aan en uit zet. Net wanneer het ze uit komt.
Je bent niet meer hopeloos. Je zoekt liefde in jezelf. Het normaal dat je er naar hunkert. Maar laat het je niet van je voeten schieten.
Niks is wat het lijkt. Een grote storm waarin jij de basis bent. Alles gaat veranderen en dat is maar goed ook.
Net wanneer je denkt dat het niet kan. Zal het wel kunnen. Laat het maar op zijn plek vallen. Je hoeft niks jouw realiteit in te forceren.
En je hoeft niemand jouw waarheid op te dringen. Zijn ze allergisch voor spiritualiteit het lekker laten. Jij weet wel wat het beste is voor jouw. Laat ze lekker in hun waarde en doe je eigen ding.
Een goede tijd om jezelf te ontrafelen. Laag je voor laag. Steeds meer die oude jas uit. De kleren die je kwijt raakt. Soms gebeurt dat ook in het echt. Dan is dat een symbolisch boodschap.
Meer diepgang. Niet meer in goed of fout. Waarmee we eeuwig met elkaar in de strijd gaan. Als kinderen die hun spullen opeisen zo gaan sommige om met spullen en met elkaar.
Niet meer jezelf naar beneden praten. Maar jezelf op prijs stellen. Iedereen die jouw niet gelooft jammer dan. Je hoort de stemmen maar laat de meningen liggen.
Niet alles is altijd voor jouw bedoelt. Vaak is het shit van een ander. Een projectie van wat een andere niet wil zien of voelen.