Jij was de uitnodiging tot de verbinding. Juist omdat jij als prachtig wezen zo in verbinding was met alles.
De pijn van de woorden, de afwijzingen, van het niet gezien, gehoord en begrepen worden huizen nog ergens in jou. Soms zichtbaar en voelbaar. Vaak achter een muur waarvan je het bestaan niet eens meer echt weet.
De verbinding is nooit weggegaan. Nooit. Je hebt er alleen heel veel tussen gezet. Je bent de verwarring ingegaan om vervolgens te "vergeten" wie je bent in je hart.
Juist nu, mooi mens, is het de tijd om terug te gaan naar die herinneringen. Om te voelen, te zien, te ervaren hoe het voor je was. Hoe echt het soms nog altijd is om weer die uitnodiging te zijn. Er is alleen een groot verschil. Je hebt je poten stevig op de grond.
Er staat een stevige, gezonde volwassen versie naast het deel wat het opnieuw mag gaan herinneringen. Hand in hand. Samen mogen jullie dit doen.
Uit een diepe liefde voor elkaar. Vergeet niet, dat elk mechanisme een uitdrukking is van een intens diepe zelfliefde. Het heeft je poten gegeven. En die poten gebruik je nu om weer opnieuw die uitnodiging te zijn.
De uitnodiging naar jezelf om terug te gaan naar de herinnering dat jij de verbinding zelf bent. Met alles. En dat dit een van de meest waardevolle is wat je mee hebt genomen naar deze wereld
Illustratie By Monique Schilder