In de put zitten, daar ben ik vaak geweest in mijn leven. De vraag was dan: Hoe kom ik hier uit? Althans dat leek de vraag maar dat ben ik anders gaan beleven door mijn eigen ervaringen in de put aan te gaan.
❥ De vraag bleek te zijn: Kan ik er echt in zitten, in de put? Kan ik er mee zijn? Of wil ik er snel weer uit?
Dat was bij mij het geval.
De put met al die gevoelens mocht er niet zijn. Ik wilde er van weg, eruit en snel ook.
Maar het licht wil juist schijnen in het donker: op de plekken die zichtbaar / voelbaar willen worden in het lichaam..
Iets weg willen mediteren helpt dan niet, of alles bedekken met de mantel der liefde. Love and Light.
❥ Dat was de spirituele by-pass die ik dan kon toepassen. Ergens kennis van hebben en daardoor ontsnappen van het daadwerkelijk gevoel en/of de onderliggende emotie.
Die gekke mind hield me voor de gek maar het lichaam (gevoel) liegt niet.
Trauma, daar gaat het voor mij over. Kan ik mijn trauma aankijken, in de put? Want ja, ik draag trauma in mijn lichaam en daardoor kon de levensenergie niet doorstromen. Dus schoot ik naar mijn hoofd want dat was dan zogenaamd veilig.
Maar daar vindt ik mijn veiligheid niet, in mijn hoofd. Hoe hard ik mijn best ook doe. Mijn veiligheid voel ik mijn basis, in mijn lijf, in mijn bekken. Ik deed hard mijn best om er uit te klauteren en om er van weg te willen, maar dat wat ik niet wil aankijken komt weer bij me terug.
Dat is één van de confronterende en eerlijke inzichten die ik heb ervaren tijdens mijn plantmedicijn reizen waar ik vele diepe putten heb mogen verkennen.
Slangenkuilen noem ik ze: kan ik daarin ontspannen?
Blijf maar in de put en schijn daar je licht. Maar hoe dan? Voelen, dat is voor mij de sleutel. Wil ik het voelen, ben ik daartoe bereidt? Kan ik mijn ademhaling in de put brengen naar de plekken die zuurstof (ruimte maken) nodig hebben.
❥ Ademen is leven. Met andere woorden, kan ik het leven in de put brengen?
Kan ik mijn eigen levenskracht (harten-kracht) in de put brengen? In het donker, in de schaduw. Naar de boosheid toe, naar het verdriet toe, de schaamte, de schuld, of mag het er niet zijn? En wil ik er van weg?
Je kan dan wel medicatie (wat ik heel vaak geen medicatie vindt) gaan slikken om eruit te komen maar dat is juist vaak het afvlakken van deze diepe gevoelens/emoties. Dan mag het er dus ook niet zijn.
Weet je, leven op aarde is intens..
Jij bent intens.. Voelen is intens.. Emoties zijn intens.. De liefde is intens.. De liefde bedrijven is intens..
❥ De vraag is of je om kan gaan met jouw intensiteit.
Want je bent namelijk een prachtig intens mens. Je bent een seksueel wezen dat wordt geleefd vanuit levensenergie. En dat kan heel veel zijn:-) Er huist veel liefde en kracht in jou. Dat kan voor anderen als 'VEEL' worden ervaren, maar dat is niet jouw 'probleem'. En dat is wel wat er gebeurt en wat er is gebeurd vanuit het grootbrengen.
Je moest bijvoorbeeld stil zijn of je gedragen. Jezelf Aanpassen. Meedoen met de rest. Iets leren wat je niet leuk vond. Iets doen waar je eigenlijk een 'nee' bij voelde. Etc.
Je levensenergie terughouden omdat anderen er iets van vinden is een langzame killer
❥ Je raakt daardoor gestrest, krijgt een burn out, raakt depressief of overspannen, want je bent in de diepte niet trouw aan jezelf.
Dit tast je hele wezen aan. Dit tast je immuunsysteem aan (ook bescherming tegen virussen). Dit tast je lust tot leven aan. En ja dit tast ook je liefde aan die je zo graag wil delen.
Daardoor komt er angst in het systeem en kan de put een plek lijken waar maar geen einde aan komt, die lijkt alsmaar dieper te worden. Dit is geen mindwerk, dit is voelwerk
Ga weer voelen hoe spannend dat ook is..
Ga jezelf weer toestaan om te leven ook al weet je niet (het denken) wat er dan vrijkomt. Ook al weet je niet waar het naartoe gaat.
Het leven is nou eenmaal onvoorspelbaar, maar daardoor wel een avontuur. Het leven in de put is niks anders dan het leven buiten de put. Alles wil namelijk worden ingesloten.
Donker én Licht
Er is geen verschil als je diep voelt. Kan je er mee zijn? Kan je erin ademen? Dood en leven: alles hoort erbij.
Ook een virus wat nu C-vd wordt genoemd. Dat hoort ook bij het leven en ik geloof dat ons immuunsysteem daar wel raad mee weet. De angst regeert en de media voedt die angst.
De media kan je daarmee in de put houden...
❥ Maar jij bepaalt. Luister maar naar je hart.
De vraag is of jij goed voor jezelf zorgt of dat je emoties/gevoelens wegstopt door in verslavingen te duiken. Dan zal de put steeds weer een put lijken, want dat wat niet aangekeken wordt blijft zich toch weer melden.
Hey hallo, hier ben ik.. Trauma, onveiligheid.. Voel mij.. Zie mij..
Innerlijk kind werk waarbij de volwassenen (in jou) wordt gevraagd om zijn licht te schijnen. Om het kind weer te laten spelen, ook in de put.
Dat is mijn ervaring.
Adem jouw licht in jouw put. Neem verantwoordelijkheid (dat is echt wel leuk) en creëer je eigen mooie leven. Laat je niet bang maken. Schijf je eigen boek. Go for it!
Ralph Nelissen