Hoe het ooit begon ...
Deel 1
Door Peter Verellen
Ooit, ergens in een ver verleden werd er door ons de volgende vraag gesteld aan onze Schepper.
Kunnen wij als bestaansvorm ooit leven zonder de supervisie, de bescherming of de inmenging van iets of iemand buiten ons, vrij zijn van welke controle, door wie of wat dan ook ? Is dit mogelijk ?
Deze vraag werd door onze Schepper ernstig genomen en er werd een soort van experiment opgesteld, volgens een welbepaald plan, door beide partijen bestudeerd en goedgekeurd.
Enkele regels moesten in acht worden genomen om het experiment eerlijk te laten verlopen. Onze ware kennis zou gewist worden. We hadden dus de mogelijkheid en de verplichting om onze eigen waarheden te leren kennen, te onderhouden en er naar te leven. Een volledige “vrijheid” zoals we dus gevraagd hadden. Onze onsterfelijkheid bleef behouden, er zou dus niemand echt “verloren” gaan, in het scheppen van een nieuwe bevolking als het ware. We kregen een tijdelijke verpakking als voertuig, in de vorm van een menselijk lichaam en dat zou steeds hernieuwd worden, in vele vormen en opeenvolgende cyclussen van geboorte en dood. Omdat we ook in deze ontwikkeling onszelf zouden mogen voortplanten, werden er vrouwen en mannen geschapen. De Schepper zou zich afzijdig houden en niet ingrijpen om dit nieuwe volk zijn “plan te laten trekken”. Vermits we toch onsterfelijk bleven, waren er geen grenzen en hadden we alle mogelijkheden om onszelf, of wat we er van zouden maken, te leren kennen en te handhaven. De toestand van onze Schepper was dus te beschrijven in een gekende uitspraak. Horen, zien en zwijgen. Niet ingrijpen, tenzij deze bestaansvorm, welke we nu “mensen” noemen, letterlijk in gevaar zou zijn in hun verdere bestaan, of de thuis, die ze gekregen hadden, om op te leven – Moeder Aarde – zou blootgesteld geraken aan onherstelbare schade. De Schepper had met ons afgesproken dat we niet blijvend zouden 'gemanipuleerd' of gecontroleerd worden van buitenaf. Dit buitenaf kan je letterlijk nemen, want we kregen een fantastisch mooie planeet om op te wonen en om ons op te “ontwikkelen”.
Dit fameuze plan zou in stappen opgedeeld worden. De dimensies waren geboren. Om het “spel” eerlijk te laten verlopen, zouden we in staat moeten zijn, om te klimmen in onze waarde of energie en ook om te dalen of af te glijden in onze energie. Het veranderen van “frequentie” genaamd. Jouw frequentie op deze moment, is te vergelijken of nog beter gezegd, is gelijk aan de waarde die je momenteel als mens hebt vergaard. Letterlijk een waardemeter, die je uitstraalt en meedraagt.
Om het spel boeiend te maken en om ons alle mogelijkheden te bieden, werd er de dualiteit in het leven geroepen. Je zou dus steeds een vrije keuze hebben, deze van het licht of van het donker om het even heel simpel en kort uit te drukken. Kies je voor het “goede” of kies je voor het “kwade”.
Om deze keuzes even veel waarde te laten hebben, werd er voor beiden gezorgd. Deze energie zou dan vermeerderen, waar je ook voor zou kiezen . Geef je meer aandacht of “voeding” aan het goede of aan het kwade? Dat beslis je helemaal zelf, je bent er volledig vrij in, net zoals je lang geleden hebt gevraagd. Onze Schepper heeft in al zijn Liefde ons deze “Vrijheid” gegeven.
“Vrijheid” klinkt bij de meesten onder ons als muziek in de oren, maar we vergeten soms dat deze toestand ook “verantwoordelijkheden” met zich meebrengt en daar zijn we ons niet steeds van bewust. Als God bestaat, waarom laat hij dan deze gruwelijke oorlogen en het vele geweld toe in ons leven? Omdat Hij of Zij, dat mag je ook zelf kiezen, want God is toch niet te benoemen, maar wij proberen het wel op alle mogelijke manieren. Ga gerust je gang, alle namen zijn goed. Ik ga verder in de Hij-vorm, omdat we daar het meeste mee vertrouwd zijn. Dit is een zeer moeilijk item, ik zou even goed “Het” kunnen zeggen, maar dat zou respectloos kunnen klinken bij sommigen.
Omdat Hij ons deze “vrijheid” heeft gegeven mogen wij ons bewapenen en oorlog voeren zoveel we willen. Indien we onszelf willen uitmoorden, is dat een “vrije” keuze en er zal niet ingegrepen worden. We zijn toch onsterfelijk. We zijn het vergeten, maar het blijft wel basiseigenschap nummer één van onze bestaansvorm. Wij zijn niet kapot te krijgen zou je kunnen zeggen. Onze transformatie, steeds weer in een ander lichaam, is echter wel een feit en ook dat vergeten we telkens bij de volgende geboorte. Indien we onze Moeder Aarde, om een voorbeeld aan te halen, steeds meer vervuilen, krijgen we daar bij een volgende geboorte, steeds opnieuw mee te maken. Een geboorte vindt meestal niet plaats direct na een overlijden, want eerst wordt er een “studie” gemaakt van je voorbije leven. Door jezelf, samen met je “gidsen”, als in een film herbekeken.
Indien we de herhaling geboorte-dood even aandachtig bekijken, dan zijn we eigenlijk onze eigen overgrootouders of toch ergens iemand in de stamboom van de familie, hoe veraf of kortbij ook.
Het hoeft niet in je eigen familie te zijn, maar je kan er zeker van zijn, dat jij iemand bent die ooit in het verleden op deze aarde geleefd heeft. We worden dus terug geboren, in een omgeving die we ooit mee gecreëerd hebben. En dat is een reden dat je het gevoel, of de zekerheid kan hebben dat de “geschiedenis zich herhaald”.
Terug even naar het prille begin van onze eigen vraag om ons 'af te scheiden'. We hebben deze vraag gesteld, omdat we een “eigen identiteit” wilden. En die hebben we gekregen ook.
Om het spel eerlijk en correct te laten verlopen, zou het mogelijk zijn, om te stijgen en te dalen in onze frequentie. Lees, de witte of de zwarte kant kiezen in het leven, zou deze waarde bepalen.
Horen, Zien en Zwijgen zijn voor ons de belangrijkste eigenschappen van onze Schepper, maar … God heeft nooit gezegd, dat we niets meer zouden mogen “vragen”. Hij zou zich in alle neutraliteit afzijdig houden en nooit ingrijpen, zonder dat we er achter vroegen. Zo was het ooit afgesproken. Eigen identiteit met jouw eigen daaraan vast hangende gevolgen. Oorzaak en gevolg dus. Beter te verstaan zou kunnen zijn: Bewuste handeling en het daaraan vast hangende gevolg. Karma was geboren. Dit zou het koord zijn waaraan we verbonden waren met het wiel van geboorte en dood, of dood en geboorte. Beiden zijn juist, want ze zijn van dezelfde cyclus. Hoe zouden we kunnen dalen of stijgen ? Om te beginnen zouden we “blijven hangen aan het wiel”, tot alle rekeningen vereffend zouden zijn, om eens een krachtige en duidelijke slogan te gebruiken. Dit is de basis. Karma, of je er nu in gelooft of niet, is de basis van je geboorte en alles wat daar op volgt. Karma is niet goed of slecht, het is gewoon een zekerheid. Iedereen gelijk voor de wet geldt hier nog steeds.
Wil ik je nu overtuigen om er in te 'geloven' ? Neen, helemaal niet, het maakt me helemaal niet uit of je er in gelooft of niet, het is een universele wet en daar is niets aan te veranderen, deze werkt altijd en daar heeft geloof helemaal niets mee te maken. Of je nu gelooft dat vuur warm is of niet, wat verandert dat aan de vlam en zijn eigenschap van branden of verbranden ? Vuur is heet, is dat nu goed of slecht ? Het hangt er van af wat je er mee doet, toch ? De eigenschap is daar, jij bepaalt in alle vrijheid, wat de gevolgen zouden kunnen zijn. Karma in vergelijking met vuur als het ware.
Laat ons even teruggaan naar wat je gevraagd hebt. Een eigen identiteit. Deze heb je gekregen, maar wel te midden van andere 'eigen identiteiten'. We zijn dus allemaal gelijk en hebben onze persoonlijke eigen identiteiten. Je zou kunnen zeggen dat we met ons allen op dezelfde Aarde leven, maar wel in onze eigen wereld. En zo is het ook, en daarom herhaal ik het graag.
Je leeft in je eigen wereld, op dezelfde planeet, samen met alle andere soortgenoten. Daarom ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen daden. Jouw eigen groei naar welke kant dan ook is volledig persoonlijk en slechts voor jou alleen. Een ontwikkeling is altijd persoonlijk en afzonderlijk.
Zo zou het, voor dit nieuwe ras, mooi geweest zijn, om te 'testen' zonder inmenging van wie of wat dan ook. Het is echter anders gelopen en onze mooie aarde is ook bevolkt door 'anderen dan onze soortgenoten' en “die” zijn wel degelijk, van een andere aard dan de onze en daarom is het nu wel tijd om in te grijpen, omdat het mensenras “in gevaar is” en moet en zal beschermd worden.
Om het bovenstaande te verduidelijken, is het nodig om je – metaforisch – even mee terug te nemen, naar de oorspronkelijke onderhandelingstafel. Laat ons zeggen, dat er in elke vergadering voor- en tegenstanders zijn, van een bepaald idee, of een veranderend inzicht, van welke orde dan ook. Indien het democratisch gebeurt is het geen 'probleem', want de meerderheid haalt de wet er door. Stel nu, dat het voorstel totaal niet strookt met je eigen denkwijze, dan is er een mogelijkheid om de vergadering te verlaten, of je zelfs te distantiëren, van deze groep, toch ? Je kunt je totaal niet vinden in een voorstel van anderen en het lijkt je onmogelijk om je hier naar te schikken en je verlaat niet enkel de zaal, maar je maakt je denkwijze hard, met de volgende uitspraak : Jullie zijn allemaal fout en ik zal het jullie bewijzen ook ! Ik wil met jullie niets meer te maken hebben ! Je bent totaal over je toeren, overtuigd van je mening en in de vaste overtuiging dat je gelijk hebt. Je gaat je best doen en “alles wat in je mogelijkheden ligt” bovenhalen om de anderen te overtuigen. Belangrijke opmerking : Ik zeg niet dat 'jij' zo bent, maar er zat iemand bij aan de tafel die er van overtuigd was, dat deze 'nieuwe voorgestelde levensvorm' niet klaar was, om op zichzelf, dus vrij van welke “ondersteuning” dan ook, totaal zelfstandig een nieuwe planeet te bewonen. Met grote zekerheid ging hij dat bewijzen ook, om nadien in een verre toekomst dit terug op tafel te gooien. Hij ging het “spel” spelen, met de zonet aangehaalde voorwaarden, door iedereen goedgekeurd. Een “eigenschap”, dewelke ik hier aanhaal, in dit metaforische verhaal komt nu en laat het tot je doordringen. Stel, dat ik een groot ego heb, dan wil ik me steeds “bewijzen”, ik wil dus “winnen”. Neem nu in gedachten, dat je met iemand een bordspel speelt. Ik stel voor dat we als denksport schaken nemen, dat is met een speel-plaats en de nodige stukken om het spel mee te spelen. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik “straffer” en “slimmer” ben en ik ga alle kennis uit de kast halen om te “winnen”. Het overtuigen van mijn gelijk is hier belangrijker, dan wat dan ook, laat dit duidelijk zijn. Stel jezelf nu de volgende eenvoudige vraag. Indien het allerbelangrijkste is om te winnen, om mijn “gelijk” te halen, zou ik dan het spel vernietigen? Neen toch, ik wil winnen en als het “spel” vernietigd wordt, dan is mijn kans om “mijn gelijk te halen” eveneens beëindigd. Stel dat ik tijdens de 'game' het bord zou omkieperen, dan krijg ik van de tegenpartij geen “gelijk”, maar het verwijt, “zie je wel, je kan niet tegen je verlies, je had toen geen gelijk en nu weer niet”. Omdat ik slechts voor de winst ga, en de “erkenning” wil krijgen, van iedereen toen aan de tafel, dat ik “gelijk” had en nog steeds heb, ga ik dus het spel spelen op een volledig eerlijke manier volgens de regels, door jullie zelf opgelegd. Ik wil dat jullie allen samen in koor zingen dat ik “wel gelijk had”.
Veel woorden zijn nu gebruikt, om eenvoudig te verklaren, dat als je een spel vroegtijdig zou beëindigen, door het te vervalsen, je het nooit kan winnen. Akkoord? Stel je nu voor dat “iemand anders” jullie spel tegen de muur knalt. Een totale vernietiging en dus beëindiging van jullie wedstrijd. Hoe zou jij daarop reageren? Nu betrek ik jou als lezer bewust in deze vraagstelling. Wat zou jij doen indien iemand jouw spel, wat het ook mag zijn van gezelschapsspel, of het uitoefenen van een sport, op een agressieve manier zou willen beëindigen, telkens weer, opnieuw en opnieuw. Wat zou je doen? Toekijken, er mee lachen en ondergaan? Ingrijpen? Hoe dan wel? Het spel, of de sport moet tot het einde toe gespeeld worden, om een “winnaar” aan te kunnen duiden. Akkoord? Je wil dus niet onderbroken of gestoord worden. Je wil “winnen” om je “gelijk” te bewijzen, niet meer en niet minder. Je wil de “oorspronkelijke aanwezigen, van toen rond de tafel” overtuigen van je “gelijk”.
Nu spreek ik jou, lieve lezer, terug persoonlijk aan. Wat zou je zoal kunnen doen? Spreken? Zeggen dat je het niet apprecieert, dat 'iemand' je stoort in het “halen van je gelijk, in het gespeelde spel”. Steeds weer opnieuw verwittigen, dat je het niet gaat blijven nemen. Tot wanneer... Tot wanneer je ingrijpt met een tik op de vingers van diegenen die jouw spel willen “vernietigen”. Veel gesproken, veel verwittigd en op den duur vele “tikken” uitgedeeld. En nog stopt het niet... Zou het kunnen dat je, indien je in deze mogelijkheid zou zijn, na de vele gegeven verwittigingen, deze vervelende onruststokers zodanig aanpakt, dat ze het nooit meer zouden doen? Gedaan voor altijd, opgelost. Ingrijpen op een dusdanige manier dat “ze” begrijpen dat ze je maar beter met rust kunnen laten. Ben je “agressief” wanneer je na talrijke vragen, opmerkingen en uiteindelijk verwittigingen “iets” onderneemt, zodanig dat het stopt en je het “oorspronkelijke spel” zonder inmenging kan spelen?Lieve lezer, hoeveel verwittigingen zou jij geven voordat het stopt? Denk hier even rustig over na...
Terug naar onze – metaforische – kosmische vergadering, waar dit hele verhaal is begonnen...
Neem even de tafel in gedachten. God met een hele schare engelen, en “vertegenwoordigers” van de toekomstige “mensheid”, samen rond één tafel. Er wordt een voorstel op tafel gelegd met de nodige daaraan verbonden “kosmische wetten en voorwaarden”. Met één forse tegenstem wordt geen rekening gehouden en men gaat verder, met het opmaken van deze “normen en waarden”.
Om verder goed te kunnen volgen, geef ik enkele van deze “kosmische wetmatigheden” mee.
1 Een andere planeet dan je eigen 'woonst', mag slechts bezocht worden na 'toelating' van de bewoners hiervan. Zonder toelating is het verboden om 'te bezoeken'.
2 Het is streng verboden, om andere levensvormen negatief te manipuleren in hun eigen denken, of hun ontwikkeling in de weg te staan
3 Extreem verbod, om de namen van hogere kosmische entiteiten te misbruiken
4 Onvergeeflijke overtreding, is het willen "stelen", van andere levensvormen hun woonplaats
5 Allergrootste overtreding is het “doden”, of "volledig willen uitroeien" van een bestaansvorm
Dit zijn “enkele voorwaarden” in volgorde van belangrijkheid, waaraan de toekomstige bewoners, en eventuele latere “bezoekers” van Moeder Aarde zich dienden te houden. Dit zijn slechts enkele kosmische wetten over “het verblijf”.
Vermits het algemene kosmische wetten zijn, is het logisch dat deze gelden voor alle bestaande levensvormen, waar ze zich ook mogen bevinden. Voor diegenen, die zich afvragen, of er leven is buiten onze planeet. Ja. Je kan er om te beginnen van uitgaan, dat alles wat je kan zien, wat wij natuur noemen ook leeft. Het is een ander soort leven dan wij ons kunnen voorstellen en dat is nu ook nog niet nodig om te begrijpen. Wat ik hier wil duidelijk maken is de 'toestand' waar wij ons als “rechtmatige” bewoner van Moeder Aarde in bevinden. Ik kan echter niet spreken over “anderen” indien je zou denken, dat we alleen zijn in de kosmos. Indien dat toch zo zou zijn, is dat uiteraard je goed recht, maar ik kan het niet anders uitleggen en wil je ook niet “overtuigen”, enkel toelichten.
We zijn terug aan de tafel. De engel die “niet gehoord” werd, kreeg er plotseling genoeg van, stond recht en riep dat hij het wel zou bewijzen, zich ook aan de wetten houdend, die nu op tafel lagen. Hij ging echter zorgen voor een “zeer krachtige” dualiteit, om te bewijzen dat dit nieuwe ras niet klaar was, om een nieuwe prachtige planeet toebedeeld te krijgen. Zij waren niet zuiver genoeg. Indien ze toch “zuiver” zouden zijn, dan mag ik ze 'toefluisteren', of 'voorstellen' wat ik wil, ik zou er geen “vat” op krijgen en mijn ongelijk zou snel te zien zijn. Dit was de oorspronkelijke gedachte.
In het Licht, dat overal aanwezig was, ook een “mogelijkheid aanbieden” om te kiezen voor het “tweede stemmetje”. De mogelijkheid aanbieden, aan het mensdom, om een andere weg op te gaan. Vooropstaand dat de vrijheid bleef bestaan, was zijn voornaamste doel het “inprenten” waar het hem ook om te doen was. Het krijgen van gelijk en daar alles voor doen, om het te krijgen ook.
Vermits dit nieuwe ras moest voorzien worden van een “dualiteit”, om het spel eerlijk te laten verlopen, nam hij dit graag voor zijn rekening. Vermits elk individu volgens afspraak een goddelijke vonk zou bevatten, was het ook mogelijk om een andere vonk te installeren. Iedereen kent het.
Het tweede stemmetje. Voor diegenen die zich nog afvragen wat de naam was van deze engel. Hier komt hij dan: Lucifer, Satan, de Duivel of hoe je hem ook maar noemen wil. Ik schrijf bewust met Hoofdletters, omdat zijn werk wel degelijk geloond heeft. De mensheid was er niet klaar voor.
Hou nu alstublieft in gedachten, dat het nooit de bedoeling geweest is en nog steeds niet is, om de wereldbevolking of de mensheid uit te roeien. De duivel of satan is het Kwaad niet, maar hij geeft u de mogelijkheid om u tot het kwaad te richten. Zoals sommige mensen hun verantwoordelijkheid doorschuiven naar God, waar ik zeg dat dat niet correct is, kan je hetzelfde zeggen van het kwaad, of de naam die je het liefste gebruikt. Satan kan in jouw plaats niet beslissen wat je zou doen, dat doe je helemaal zelf, of je het nu toegeeft of niet, het is wel zo. Sommige mensen horen stemmen van het kwaad. Hoe meer je er naar luistert, hoe meer je ze zal horen. Daar waar je water geeft zal de plant groeien. Een goede of een slechte, een mooie of een lelijke, maar groeien zal hij op Aarde. Mijn vorige stelling klopt dus niet. Het is niet het “luisteren naar”, maar het “handelen naar” dat de energie van de ene kant van de weegschaal, doet overhellen naar de andere kant. Kort door de bocht is het zo, dat jij helemaal zelf bepaalt, welke 'toestand' je het meeste gebruikt. De witte of de zwarte. Het goede of het kwade. Ik herhaal, Satan is het kwaad niet, maar de mogelijkheid om de energie van het kwaad te gebruiken. Door hem, of via hem, interpreteer dat weer, hoe je zelf wil. Waarom wil ik dit nu allemaal uitleggen? Satan is het duister niet, maar men heeft je wel doen “geloven” dat Satan, of de Duivel of Lucifer, of welke koosnaampjes er ook over verzonnen zijn, deze essentie werkelijk wel is. Ik herhaal, Satan is slechts een kanaal, dat kan gebruikt worden om zijn oorspronkelijke zekerheid hard te maken. Hij wou “bewijzen” dat de mensheid niet voldoende Licht in zich draagt om “zelfstandig te bestaan”. Het “goede” zou niet altijd primeren bij dit volkje. Om hiervan een “sluitend bewijs” te leveren, is het dus noodzakelijk, om hen ook de andere kant te tonen. Stel je voor, dat “iedereen” deze duistere kant zou negeren, dan zou hij snel uitsterven. Geen water, geen leven, de plant droogt letterlijk uit. Het licht zou altijd zegevieren op het duister.
Hoe ik het graag uitleg, om de mensen op hun gemak te stellen, is weer aan de hand van een voorbeeld. Je kan licht maken, maar je kan geen donkerte of duisternis maken. Er kan slechts duisternis zijn, wegens het ontbreken van het Licht. Je kan met een kaars of een licht in je handen een kamer verlichten, er bestaat niet zoiets als een verdonkeraar. Je kan geen duisternis maken. Met licht kan je laten zien wat er zich in de duisternis bevond, met duisternis werkt dat niet zo. Normaal gezien is het onmogelijk, om al, of om het meeste licht, van de Aarde te doen verdwijnen.
Alles is energie, dat is door onze wetenschappers algemeen aanvaard en daar ga ik nu op verder. Laat me zo vrij zijn, om te vermoeden, dat de doorsnee burger de beide door mekaar gebruikt. We gebruiken de energie van goed en kwaad door mekaar, naar gelang het ons uitkomt, waar we beter van worden, dat zullen we gebruiken. Zo wordt het over het algemeen gedaan. Zoals het uitkomt. Indien er nu lezers zijn, die zin hebben, om boos te worden, omdat ik niet het recht heb om in hun plaats te denken of te vermoeden, dan stemt mij dat zeer gunstig. Dat recht heb ik inderdaad niet. Indien u iemand bent, die wel steeds voor het goede kiest, dan zult u het met me eens zijn dat u niet veel “tweede stemmetjes” meer hoort. Het zou zelfs kunnen dat u niet weet wat ik bedoel en dat wil dan ook meteen zeggen dat het duister geen invloed meer op u kan hebben. Niets en nooit.
Het schrijven van een vermoeden, of een stelling voor iemand anders innemen, het denken in anderen hun plaats, is echter al een gebruik, hoe subtiel ook, van een kant, anders dan het Licht.
Laten we nog eens terug naar de oorsprong gaan. Lucifer die wilde bewijzen dat de “mensen” niet wijs genoeg waren, om een hele planeet cadeau te krijgen. Daarjuist gaf ik een subtiel voorbeeld van “iets zeggen” of een “handeling uitvoeren” die niet strookt met onze of jouw absolute vrijheid. Deze subtiele 'onwaarheden' zouden de duistere kant subtiel kunnen doen groeien. Ergens een bewust 'ingefluisterd' leugentje, om bestwil, er bij voegen en de zwarte kant werd steeds sterker. Probeer de zwarte of duistere kant te bekijken als eveneens groeiende “energie” met Satan als oorspronkelijke verstrekker van “valse informatie”. Laat het me zo noemen. Voorstellen die er zeer verlokkelijk zouden kunnen uitzien, maar je verder wegtrokken van het Licht, dat was het begin. Lucifer was dus een mogelijkheid om je, indien gewenst, langzaam maar zeker verder en verder te verwijderen van het licht of de waarheid. Hij kreeg dus een “titel” waar hij verder niet bij kon ingrijpen. Net zoals bij God, was de overeenkomst, horen, zien en zwijgen. Hij mocht niet ingrijpen.
Nog even verduidelijken: Hij kan niet ingrijpen in de “hoeveelheid” zwarte of duistere “energie”.
Zet ik nu God en Satan op dezelfde hoogte? Dat zeg ik niet, maar in uitvoering is er geen verschil. Terug naar de praktijk nu. Als bewoner van de planeet Aarde, beslist u nu nog steeds helemaal zelf met welke energie u zich het meeste bezighoudt. Maar is dit wel zo? Daarover later meer.
Neem je nog even Lucifer in gedachten. Stel dat hij slechts kan vaststellen en niet kan ingrijpen, zoals daarnet uitgelegd, dan heeft hij ooit start gezegd, maar is hij niet in de mogelijkheid om stop te zeggen. De energie van het kwaad zou dan groter worden, rechtevenredig aan de slechte daden gepleegd, door de bewoners op onze planeet. Klopt mijn theorie tot dusver? Het kwaad kan dus blijven groeien, niettegenstaande dat het zijn oorspronkelijke bedoeling niet was. Ja, dat klopt. Voor mezelf althans en hij krijgt al het kwaad in de schoenen geschoven. Indien de angst voor de naam, of de namen, en de verschrikkelijke afbeeldingen en beelden, bewust zo groot mogelijk gehouden wordt, blijft de onrust, de onwaarheden, de leugens en de paniek wel bestaan. Er zijn momenteel entiteiten op Aarde die ons echt willen “vernietigen” en die “leven” van onze angsten.
Daarom ben ik aan deze tekst begonnen. Om u gerust te stellen. Om uw angsten weg te nemen en om u ervan te overtuigen, als u mij de kans geeft tenminste, dat alles goed komt. Het Komt Goed !
Vermits ik hier met grote overtuiging verkondig dat Alles Goed Komt is het ook nodig om u in te lichten, waar het dan fout is gegaan. Wat moet er goed komen, wanneer, waarom en hoe dan wel?
Het zou kunnen, dat ik informatie ga neerschrijven, waar je nog nooit van gehoord hebt, en die ook niet zo eenvoudig is om aan te nemen of te geloven. De bedoeling is ook niet dat je mij gelooft, dat is net wat ik je zou willen vragen, om daar kritischer mee om te springen, met je geloof. Neem ook niet zomaar iets aan, van wie dan ook. Wat je ziet, hoort, leest en denkt te weten, zou helemaal anders voorgesteld kunnen worden, dan het in werkelijkheid is. Indien wij samen met ons allen, de waarheid zouden kennen, dan had het nooit zover kunnen komen. Zelfs geen fractie van wat er nu is gebeurd. Via de volgende tekst, ga ik naar de basis, naar het prille begin, van het bestaan en het verdere leven op Moeder Aarde. Geloof niet direct wat je leest, maar tracht er voor open te staan.
Wordt vervolgd.
