Truus was het enige kind van Theo en Thea.
Al vanaf haar geboorte bleek er iets speciaals aan de hand met Truus: ze luisterde nooit.
Theo en Thea hadden nog nooit een kind gehad dus ze ze wisten niet goed wat te doen.
Het is een fase dachten ze, dit waait wel over.
Op een dag sprak Truus haar eerste woordjes.
Theo en Thea keken verbaasd en nieuwsgierig naar elkaar: heb jij dat ook gehoord?
Jazeker! Wat heeft ze nou net gezegd?
Ik weet het niet.
Truus sprak weer.
Theo en Thea gingen dichterbij om te horen wat ze zei.
Truus zei: jeimoepapmaak.
Wat zegt ze nou? zei Thea.
Ik denk: jij moeder en papa en nog iets...
Oh wat lief zei Thea, ze zei mama en papa.
Ja, maar ze zei wel eerst moeder... wat ben ik daar mee? zei Theo.
Zo moet je het niet bekijken zei Thea.
Ja zo is het toch zei Theo!
Maar Theo en Thea hadden geen tijd om ruzie te maken want plots begon Truus te brullen: jij moe pap make!
JIJ MOE PAP MAKE!
De ramen begonnen te trillen van het lawaai.
Zegt ze nou "Jij moet pap maken!" vroeg Thea?
Dat kan toch niet zei Theo en ze keken allebei naar Truus.
Die brulde opnieuw: JIJ MOE PAP MAKE!
Thea enigszins verbaasd, sprak Truus aan en vroeg: wil je dat ik pap maak?
Truus draaide met haar ogen: tatwerttijd!
Zei ze nou Dat werd tijd? vroeg Thea aan Theo.
Ik vrees het zei Theo en zei: ik ga sigaretten halen om de hoek.
Thea vond dit wel wat vreemd want Theo rookte al jaren niet meer.
Alhoewel de winkel achter de hoek was, was Theo na een week nog niet terug.
Hij komt wel terug dacht Thea er is vast iets ergs gebeurd.
De buurman die langskwam zei: hij kan dan toch wel even iets laten weten?
Thea zei: hij is zo lief dat hij me wellicht niet wil opzadelen met zijn miserie.
Een engel is het.
In die week dat Theo er niet was had Truus nieuwe woordjes geleerd.
Het bleken allemaal commando's te zijn voor Thea.
Ze leek wel een sirene van een ambulance: doetit-doetat-doetit-doetat.
Thea wilde een goede moeder zijn en deed alles wat Truus haar zei.
Zo deed haar moeder het ook en haar grootmoeder en overgrootmoeder.
Zo is het nu eenmaal dacht Thea, het leven is een strijd.
Mij krijgen ze niet klein en ik wil naar de hemel als ik sterf en dat kan alleen als ik een goede moeder ben.
Zo gezegd zo gedaan en Truus kreeg alles wat ze vroeg.
Vele jaren later was Theo nog steeds niet terug.
Thea vermoedde dat hij zijn zieke moeder was gaan verzorgen, hij had daar ooit eens over verteld.
Ze was zo ziek dat niemand haar mocht zien want dan zou je sterven.
Arme stakker had Thea gedacht, hij heeft zoveel pech in zijn leven.
Ik ben een goed mens dus ik zal goed voor hem zorgen, dan ga ik naar de hemel.
Ze brandde elke dag een kaars voor zijn spoedige terugkeer.
Truus was inmiddels een puber geworden.
Ze sprak nog steeds enkel in commando's en had geen vrienden.
Dat vond Thea wel raar maar ze wist dat het was omdat niemand haar echt kende.
Als de mensen Truus echt zouden kennen, zouden ze haar best wel leuk vinden.
Bovendien had Thea enkele jaren geleden een kaartlegster bezocht.
Deze had gezegd dat Truus een "god-kind" was en dat jij alles moest doen wat ze zei.
Even dacht ze dat de kaartlegster "rotkind" zei en dat 'zij alles moest doen jij zei".
Maar Thea durfde geen vraag te stellen of er dieper op ingaan.
Thea luisterde steeds.
Nooit naar het stemmetje in zichzelf, maar naar wat anderen haar zeiden.
Ze viel ook nooit in de rede want dat was onbeleefd.
En onbeleefde mensen ga niet naar de hemel.
Dus Thea zweeg en wist het nu wel zeker: ik heb een goddelijk kind en ik moet alles doen wat ze zegt.
Truus, inmiddels volwassen en nog steeds vrijgezel, zei tegen haar moeder:
Het leven is simpel, iedereen moet gewoon doen wat ik zeg en dan is alles goed.
Zo is het zei Thea en ik zal er alles aan doen om dat te volgen.
Flink zo zei Truus en ik wil kreeft.
Even dacht Thea bij zichzelf dat ze eigenlijk geen geld had om kreeft te kopen want ze werkte 3 jobs als kuisvrouw en afwasser maar kwam amper rond.
Maar ze dacht zo kom ik nooit in de hemel want ik moet een goede moeder zijn.
En zo kocht ze de grootste kreeft in de viswinkel voor Truus.
Hiervoor verkocht ze eerst het horloge dat ze van haar vader had gekregen toen ze kind was.
Het was zijn laatste geschenk want hij stierf toen ze 7 was.
Thea had veel verdriet over de dood van haar vader maar dat mocht ze niet laten zien van haar moeder.
Sterk zijn! zei haar moeder en ze zei dat het beter was om nooit weer over haar vader te praten, met niemand.
Dus Thea sprak er nooit met iemand over want ze moest sterk zijn.
Dat was de enige weg naar de hemel, sterk zijn en luisteren.
De kaarsen die Thea elke dag brandde voor de terugkeer van Theo namen ook een forse hap uit het maandbudget.
Ze had inmiddels ook een schrijn ingericht met een foto van de barmhartige Theo en dat had ook best wel wat gekost.
Dat had ze gedaan op aanraden van de pastoor van het dorp.
Dezelfde pastoor die danssessies organiseerde.
Eerst waren het gewone danssessies, maar hij gaf ook privé-lessen voor de échte gelovigen.
Dames kregen daar de unieke kans om nog betere gelovigen te worden voor de democratische prijs van 500 euro per dansles.
Dat geld ging overigens integraal en rechtstreeks naar Jezus, enkel de pastoor kende zijn rekeningnummer.
Het enige wat de gelovigen moesten doen was je kleren uitdoen en luisteren naar de pastoor.
Wat een buitenkans dacht Thea en ze schreef zich prompt in.
Er gebeurden tijdens die danslessen vreemde dingen en Thea kreeg er een niet zo leuk gevoel bij.
Maar gelukkig besefte ze net op tijd dat ze sterk moest zijn en luisteren.
Ze deed alles wat de pastoor haar vroeg ook al was het niet altijd fijn.
Het leven is een strijd dacht ze, wat een geluk dat ik zoveel wijze mensen in mijn familie heb gehad.
En prompt kreeg ze het idee om ook voor haar overleden moeder een schrijn op te richten en dat zelfs te decoreren met bladgoud.
Daar had ze geen geld voor, dus vroeg ze een lening aan.
De bankdirecteur die het leningsdossier in handen had, belde Thea op.
Dat ziet er niet goed uit Thea zei hij.
Oei dacht ze, nu ga ik niet naar de hemel!
Maar ik heb wel een oplossing als jij me even helpt zei de directeur.
Ah dacht Thea, daar is God om me te helpen.
De directeur kwam langs bij Thea en danste met haar zoals de pastoor dat deed.
Oh, heb jij ook privé-lessen genomen bij de pastoor vroeg ze?
De directeur zei: zwijg en luister.
En laat dat nou net zijn waar Thea ongelofelijk goed in was.
Met veel trots zei zei: ok! en ze glimlachte.
Het voelde allemaalwel niet lekker, maar dat was bijzaak.
Hemel Thea, denk aan de hemel! zei ze tegen zichzelf.
Schiet eens op zei de directeur!
Wat ben ik toch dom en onhandig dacht Thea.
Vele jaren gingen voorbij.
Truus was inmiddels een blogster geworden en vertelde aan iedereen wat ze moesten doen.
Er scheen licht uit haar achterwerk, dat had een Indiase goeroe bevestigd op een certificaat dat je kon afprinten van internet, en zij wist als enige wat de mens hier op aarde moest doen.
Nu is het de taak van de mensheid om dit te doen.
Nu is het de taak van de mensheid om dat te doen.
Elke dag een nieuwe taak.
Plezier maken doe je maar op een andere planeet.
En Thea? Die was inmiddels stervende.
Ze deed wel nog een uurtje vrijwilligerswerk per week bij zwaar mentaal-gehandicapten.
Met deze mensen kon ze niet praten, dat vond ze jammer want dat was net hetgene wat ze graag deed, maar ze was hier op Aarde om te dienen, niet om te doen wat zij graag deed.
De hemel was nu dichtbij.
Op een dag kreeg ze bezoek van haar broer Ginger die 10 jaar ouder was.
Hij had ros haar en heette eigenlijk Pierre-Louis Jacques, maar iedereen noemde hem Ginger.
Thea en Ginger hadden elkaar al 60 jaar niet meer gezien.
Ginger was uit huis vertrokken vlak na het overlijden van hun vader.
Hij had het er heel moeilijk mee en zei al huilend tegen zijn moeder: ik mis papa!
Zijn moeder had naar hem gekeken en even leek het erop alsof ze haar armen naar hem uitstak.
Ze vouwde echter haar armen in gekruiste positie en sprak: sterk zijn Ginger en zwijgen.
Kus mijn kloten lelijk rotwijf zei Ginger, vertrok met de noorderzon en zag zijn moeder nooit meer terug.
Thea besefte op dat moment dat Ginger nooit naar de hemel zou gaan want hij had gevloekt en dat nog wel tegen zijn eigen moeder.
Dat is dubbele heiligschennis en dat maak je nooit meer goed tenzij je de stigmata op je handen krijgt.
Maar dat zie ik nooit gebeuren bij Ginger dacht Thea.
Thea was blij om haar broer terug te zien, ook al zag hij er niet gelovig uit met zijn tattoos, lange haar, motor en verhalen over plantenmedicijnen.
Dat laatste was des duivels had de pastoor verteld, mensen doen er rare dingen van.
Dat vond Thea wel vreemd want de natuur was toch door God geschapen, maar ze knikte en dacht: de pastoor weet het beter want hij is de boodschapper van God.
Ginger vertelde over zijn merkwaardige leven.
En je bid toch tot onze God vroeg Thea?
Ik geloof in een intelligente Bron van Liefde die leven geeft aan alles.
Is dat dan onze God? vroeg Thea.
Maakt het uit vroeg Ginger?
Oei, nu moest Thea voor zichzelf denken...
Ze raakte in paniek en en dacht na over alles wat de pastoor haar verteld had.
Nu was haar kans om te laten zien dat ze een goede gelovige was.
Wel, vroeg Ginger, wat denk jij?
Thea zei zenuwachtig: ja.
Wat bedoel je: ja?
Ik stel een open vraag en jij zegt ja.
Ginger lachte.
Wil je koffie? vroeg Thea snel.
Ok zei Ginger, let's drop it.
Wat? zei Thea.
Laat maar vallen zei Ginger.
En Thea liet de kop koffie vallen.
Waarom moest ik dat doen? vroeg Thea.
Never mind zei Ginger.
Wat? vroeg Thea.
Zand erover zei Ginger
En Thea ging naar de tuin om wat zand te halen om over de gemorste kop koffie te strooien.
Wat vreemd dacht ze.
Ginger vertelde hoe hij vele reizen had gemaakt.
Op een van die reizen in Thailand had hij Theo nog gezien.
Thea kon haar oren niet geloven en was er zeker van dat Ginger zich vergiste.
Dat moest wel want Ginger had Theo enkel op foto gezien, een foto van haar huwelijksdag vele jaren geleden.
Maar Ginger was zeker van zijn stuk.
Theo werd heel zenuwachtig toen hij Ginger zag.
Theo had ook die tattoo op de schouder van zijn favoriete voetbalclub.
Ja, dat hebben er velen zei Thea! daarom hoeft het Theo nog niet te zijn.
Hij had ook maar 1 been net zoals Theo zei Ginger.
Dat wil niks zeggen zei Thea.
Ik zei: hallo Theo en hij zei hallo Ginger!
En dan? zei Thea, dat is nog altijd geen bewijs.
En al zeker geen geschreven bewijs dus dat telt niet.
Alleszins, sprak Ginger, Theo runt nu een bordeel in Pattaya en is getrouwd met een ladyboy.
Zijn kinderen uit zijn vorige 4 huwelijken zitten in een tehuis want hij heeft het veel te druk met bier drinken en de wedstrijden van zijn club op tv volgen.
Hij was overigens net vrij uit de gevangenis voor handel in heroïne.
Dat is vast iemand anders sprak Thea en ze stak prompt een kaarsje aan voor Theo en dacht bij zichzelf: arme Theo, ze kennen je niet zoals ik je ken.
Thea had het moeilijk met de levensfilosofie van Ginger.
Hij had altijd gedaan waar hij zin in had en zijn gevoel gevolgd.
Dat gevoel zat in zijn hart zei Ginger en hij lachte hardop.
Ginger lachte bijna altijd en zijn ogen fonkelden.
Thea vond dat maar vreemd want je moest bescheiden zijn en vooral stil.
Plezier maken dat deed je in de hemel, je was hier om te dienen dacht Thea.
Op dat moment kwam Truus langs de achterdeur binnen.
Truus moest nooit aanbellen of laten weten dat ze kwam: Truus deed wat ze wou.
Ze begroette Thea noch Ginger en zei: Ik wil taart !
Ginger lachte en dacht dat het een grap was.
Hij zei: haha, dat is een goeie. Zat het leven maar zo ineen!
Truus keek verbaasd naar Ginger en draaide met haar ogen.
Ze had ooit trouwens een internationale wedstrijd met-je-ogen-draaien gewonnen.
Die trofee stond op de schouw bij Thea.
Daar was Thea heel fier op, wat een knappe dochter!
Ginger besefte dat Truus bloedserieus was en hij zag hoe zijn doodzieke zus naar de keuken slofte om taart te bakken.
Euh, wat ga jij doen vroeg hij aan Thea?
Taart bakken natuurlijk, wat anders?
Ja lompe kloot zei Truus tegen Ginger.
Ginger was zo verbaasd en geschockeerd dat hij spontaan begon te bulderen van het lachen.
Wat is er gaande? vroegen Truus en Thea.
Ginger kon enkel maar lachen.
Toen hij na 5 minuten was uitgelachen zei hij tegen zijn zus: mocht je nou niet naar de hemel gaan, dan kan je het hier nog altijd eens opnieuw komen proberen.
Thea zei: ik ga sowieso naar de hemel want dat heeft de pastoor me verteld.
Hopelijk niet de pastoor die danslessen geeft zei Ginger, want die is vanochtend gearresteerd wegens jarenlange en ernstige zedenfeiten.
Volgens de gerechtspsycholoog is hij niet helemaal goed wijs.
Thea zei: daar geloof ik niks van.
Het zal wel snel uitgeklaard worden, het is een hetze tegen de pastoor.
Binnen enkele dagen is hij weer een vrij man, zo zal het zijn.
Amen.
Ze maakte een kruisteken en begon spontaan met haar rozenkrans te bidden.
Zoals je wil zei Ginger en hij zei vaarwel tegen Thea.
Hij keek naar Truus en zei: ik wens je veel liefde!
Truus zei: jij moet zwijgen dikkop.
Ginger zetten zijn helm op, lachte nog eens lief naar beide dames, stapte op zijn motor en vertrok met de noorderzon.
Die zien we nooit meer terug dacht Thea.
Ach ja, ze zijn niet allemaal zoals mijn Theo dacht ze en terwijl ze dacht aan de liefde van haar leven blies ze haar laatste adem uit.
Ze viel op de grond en landde met haar hoofd op de voeten van Truus.
Jij moet je hoofd verplaatsen en opstaan luierik zei Truus.
Maar er gebeurde niks.
Ze riep naar Ginger: Help! Help! Help me dan dikke eikelkopkakvent!
Maar Ginger was al te ver weg en hij hoorde niet wat Truus zei.
Hij keek wel even om en zag Truus hevig met haar armen zwaaien.
Ginger zwaaide vrolijk terug en reed verder tot hij uit het gezichtsveld verdween.
De politie vond enkele dagen later Thea dood op haar eigen stoep.
Truus stond er nog steeds naast en zei: jij moet opstaan en je hoofd verplaatsen dikke luierik.
Truus woont nu in een psychiatrische instelling waar ze tegen het personeel zegt wat ze moeten doen.
In diezelfde instelling zit de pastoor van het dorp die nu beste vrienden is met Truus.
Ze vertellen de ganse dag aan andere patiënten dat ze boete moeten doen voor hun zonden.
En Thea? Die ging naar de hemel.
Althans voor even.
Want het was al snel weer tijd om terug naar Aarde te keren.
Tijd voor een nieuwe incarnatie en te leren wat Liefde is.
Ze werd opnieuw geboren als het 11de kind van Theo bij zijn 9de vrouw.
Als Theo terug uit de gevangenis komt nadat hij zijn straf heeft uitgezeten voor het oplichten van toeristen en misbruik van geld voor kindertehuizen, zal Thea haar grote geliefde eindelijk opnieuw zien.
Hopelijk voor Thea is hij gestopt met roken.
Ginger woont nog steeds in zijn huisje aan zee, lacht veel, speelt gitaar en woont samen met zijn lieve echtgenote.
Volgens zijn buren woont Ginger in de hemel.
Maar dat is iets wat je zelf kiest zegt Ginger.
Bron: www.atian.be gepubliceerd op 20 maart 2020 om 09:44 uur