Rosa Wouters: Cirkel van Liefde

Dit is een gedeelte uit het boek van Rosa Wouters
♥ Cirkel van Liefde ♥

Het grootste geschenk dat ik van de astrologie heb meegekregen is de fascinerende ontdekking dat ieder mens anders is. Dat iedere mens leeft, voelt, vecht, denkt, reageert en bemint op zijn eigen specifieke manier.

Vanzelfsprekend had ik dat al veel eerder in de gaten. Maar door de studie van sterren en planeten, van de archetypische drijfveren die ze tenslotte toch vertegenwoordigen, en van de energieën die hen en ons bewegen, werden zowel de uniciteit als het collectieve me duidelijker dan ooit voorheen.

Ik bedoel: natuurlijk weet het kleinste kind dat mensen onderling verschillend zijn. Maar dit gegeven werkelijk aanvaarden en integreren is niet altijd even evident. Want telkens als het erop aankomt of wanneer emoties een doorslaggevende rol gaan spelen, dreigt dat ‘weten’ te vertroebelen…..

We worden razend als de ander niet reageert zoals wijzelf in een bepaald geval zouden hebben gereageerd.  We worden teleurgesteld als iemand zijn liefde betuigt op een ons vreemde manier. En we worden gek van jaloersheid als de liefste met ‘houden van’ net iets anders had bedoeld…

WE zijn gewend anderen te meten naar onze eigen maatstaven. Hen in te passen in onze eigen denkpatronen. En hun gedrag te evalueren volgens onze eigen normen. En precies die foute patronen helpen de kennis van astrologie te doorbreken. Want met verwondering moest ik bijvoorbeeld vaststellen dat niet elke collega even ambitieus was als ik, en even bereid om te vechten voor een idee.

Ik vond het onvoorstelbaar boeiend om te zien dat mensen niet ‘ zomaar’ lui zijn, of koppig of vastgeroest in een gewoontepatroon. Dat de ene graag projecten opstart en dan zijn interesse verliest, terwijl de ander liever dingen afrondt tot een sluitend geheel.

Ieder van ons wordt gedreven door energieën die hem stimuleren en doen groeien of juist afremmen, die zijn fantasieën voeden of  hem doen verlangen naar contacten met elkaar. Maar bij elk van ons gebeurt dat op een ander moment en op een andere manier.

En juist die dans der planeten maakt ons uniek. Het is immers het samenspel der sterren dat mee ons ritme bepaalt.

Waar de ritmen van mensen in elkaar overgaan, ontstaat de harmonie en wordt de muziek van de liefde geboren. Als het tromgeroffel van Mars verstilt om ruimte te laten aan het snarenspel van Venus, wordt communicatie mogelijk en krijgt Mercurius zijn kans op een hoger niveau.

Als mijn ritme jouw ritme volgt of voedt, is dat heerlijk maar nooit evident. Want de kans dat ik jou sterrendans niet volg is groter.\ER zijn zoveel elementen die meespelen. Zoveel verschillende facetten aan de diamant van onze  horoscoop. Een mens is het raak punt van zoveel verschillende energievelden op zoveel verschillende frequenties. Dat heeft de astrologie me geleerd: hoe eenvoudig en ingewikkeld een mens in elkaar zit. Hoe moeilijk hij het soms vindt om zichzelf te begrijpen, laat staan de ander….

Het enige dat ik daarom voor de ander kan doen is: hem of haar respecteren in zijn of haar eigen zijn, zijn of haar eigen ritme, zijn of haar eigen verlangens.

En telkens wanneer ik daar, als is het maar heel even, in slaag, voel ik bij allen die andere, collectieve onderstroom: de drang om lief te hebben.

Op een van de tochten vroeg iemand van de leerlingen aan de meester:

‘Meester, wat is de waarheid?’ Leer ons de waarheid kennen.’

En de meester antwoordde daarop met een wedervraag: Hij schaarde hen allen rondom een mooie bloemenstruik. Hij wees hen op een grote dauwdruppel die schitterde in de vroeg zon, en vroeg: ‘Zeg me allen naar waarheid: welk is de kleur van deze waterdruppel?’

Even stilte. Dan klonk het door elkaar heen…’Rood,’ zei de een. ‘Oranje’, zei de ander. ‘Nee, geel’, riep een derde haast boos. ‘Groen, meester’ zei een vierde verbaasd. ‘Blauw! Paars! Violet’…en ze kregen, voor t eerst in die lange tijd dat ze samen waren, echt ruzie met elkaar. Overtuigd als ze waren, elk van het eigen gelijk.

De meester glimlachte een beetje triest. ‘kijk’, zei hij, ‘Dat gebeurt er nu altijd met de waarheid….Jullie hebben allemaal de waarheid gesproken, elk vanuit zijn eigen ervaring, vanuit zijn eigen gezichtsveld. Alleen vergeet je daarbij dat, van welke hoek je het ook bekijkt, je altijd slechts een deel van de waarheid kunt zien. Daarom kun je pas een idee van de grote universele waarheid krijgen wanneer je bereid bent te luisteren naar de visie van anderen en tegelijk jouw eigen stukje informatie bij die andere te voegen. Alleen dan wordt de waarheid “de Waarheid” :evenwichtig en totaal,’

Ieder mens zit dus niet alleen anders in elkaar, zoals de astrologie me heeft geleerd. Hij kijkt bovendien vaak ook nog vanuit een andere invalshoek naar de dingen….