Zelfdoding vanuit zielsperspectief ~ Ellen Scheffer

Zelfdoding vanuit zielsperspectief

 Ik kreeg eens een vrouw op consult die op mijn website had gezien dat ik een boek over zelfdoding had geschreven: Zelfdoding in het Licht van de Ziel.

Ze zat met vragen daarover in verband met haar wens haar leven te beëindigen. Ze wilde weten of ze gestraft zou worden; of ze in een duister oord terecht zou komen en of ze hulp van haar gidsen zou krijgen als ze besloot een einde te maken aan haar leven, dat volgens haar eigen zeggen volstrekt mislukt en waardeloos was.


Van het bestaan van een zielsplan was ze wel op de hoogte, maar dat kon haar gestolen worden. Ze was woedend op haar gidsen en ziel en vond het een rotstreek dat ze haar dit leven hadden opgedrongen.

Mij werd tijdens het consult door haar gidsen duidelijk gemaakt dat het absoluut niet de bedoeling van haar ziel was om een eind aan dit leven te maken, temeer daar ze nu net op een keerpunt stond en nog een belangrijke missie te vervullen had. Ik vertelde haar dat haar vrije wil gerespecteerd werd, maar dat ze, als het echt niet de bedoeling was, geen hulp bij haar zelfdoding hoefde te verwachten en dat die eerder tegengewerkt zou worden. Maar als de ziel zelf zou besluiten dat het geen zin had om door te gaan, er dan wél hulp aanwezig zou zijn.

En, vertelde ik haar, altijd zal je in liefde ontvangen worden na je dood, wat je ook gedaan hebt, maar het is de vraag of je dit kunt zien en voelen. Door eigen toedoen kun je soms tijdelijk in een duistere sfeer terecht komen, bijvoorbeeld als je verwacht dat dit zal gebeuren en nog geobsedeerd bent door emoties als woede en wrok, of schuld en schaamte.

Maar je hoeft daar niet lang te verblijven als je alsnog de hulp accepteert die er voortdurend voor je is in de vorm van je gidsen die geduldig wachten tot je zover bent. Wel zou je in het geval dat de zelfdoding niet de bedoeling was, achteraf enorm veel spijt kunnen hebben van je daad, omdat je een waardevol plan waarin veel voorbereiding en energie is gaan zitten afgebroken hebt.

Als ziel herinner je je immers na je overlijden meestal al snel waarom je dit levensplan gekozen had. Maar ook kun je je schuldig voelen naar de personen die van je houden en die zich vertwijfeld afvragen wat ze hadden kunnen doen om dit te voorkomen.

Zwaar levensplan

Waarom zou je als ziel eigenlijk kiezen voor een levensplan dat zo zwaar is dat de kans bestaat dat je voortijdig afhaakt? Dat doe je omdat je weet dat het je de kans biedt om datgene wat je er nog van weerhoudt om je talenten en kwaliteiten via een aardse persoonlijkheid te manifesteren, zo snel mogelijk op te ruimen. Daarbij gaat het vaak om trauma’s uit vorige levens die in dit leven opnieuw geactiveerd worden door gebeurtenissen en omstandigheden in je jeugd. Daardoor word je uitgedaagd om moed, uithoudingsvermogen, kracht en discipline te ontwikkelen, maar ook vergevingsgezindheid en liefde voor jezelf. Overigens zullen je gidsen je nooit laten gaan als ze inschatten dat je het niet aankunt. Maar vaak blijk je je eigen kracht te onderschatten en is het moeilijk voor je om uit de
slachtofferrol te stappen.





In enkele gevallen kan zelfdoding onderdeel vormen van het zielsplan. Ik zal daar nu niet verder op ingaan (zie daarvoor mijn boek), maar in verreweg de meeste gevallen is zelfdoding eerder een ontsnappingsmogelijkheid die als optie meegenomen wordt in een erg zwaar levensplan. Het heeft niet de voorkeur, maar kan in sommige gevallen nodig zijn als iemand volkomen is vastgelopen, of als iemand zo moet lijden onder een uitzichtloze situatie, dat het beter is het leven te beëindigen, zelfs als dat oorspronkelijk niet de bedoeling was.

Er is geen oordeel over het al dan niet ‘mislukken’ van je plan, omdat alles bijdraagt aan de groei van de ziel en zelfdoding ook een ervaring is waar je door leert. Wel zul je in een volgend leven die uitdagingen, waar je in dit leven niet mee om hebt kunnen gaan, of waar je door het voortijdig einde niet aan toe bent gekomen, waarschijnlijk opnieuw aan moeten gaan.

Hopelijk zal je een volgende keer wél slagen in wat je van plan was. Als je als ziel al vele malen zelf een einde aan je leven hebt gemaakt als het te moeilijk werd, zullen je gidsen je wel wat strenger toespreken en je duidelijk maken dat je hier echt niet mee door kunt gaan, dat het zinloos is en je groeiproces enorm vertraagt.

Maar als het je wel lukt om door alle moeilijkheden heen moed te houden en je open blijft staan voor de zin van je lijden en de hulp die er is, dan zul je enorm verrijkt terugkeren naar huis en in een volgend leven de vruchten kunnen plukken van je inspanningen en betoonde moed. Maar hoe dan ook is er ongelofelijke moed voor nodig om zo’n zwaar levensplan voor jezelf op te stellen en het risico te lopen dat je daarin vastloopt.

Veroordeel jezelf dus nooit als je het niet aankunt; wees zacht voor jezelf en liefdevol en blijf openstaan voor hulp. Als je dat kunt, zul je enorm bijdragen aan het genezings- en groeiproces van je ziel en zal jouw leven ook voor de personen om je heen een uiterst waardevol leerproces opleveren, of je nu wel of niet kiest voor zelfdoding. Als je wél voor zelfdoding kiest, dan komt er hopelijk een tijd waarin je niet op een akelige manier aan je einde hoeft te komen, maar op een zachtere wijze, door euthanasie.


Relevant Boek:  Spiritboek – Zelfdoding in het licht van de ziel